źródło: www.flickr.com
W 1969 roku internet był uniwersytecką siecią zwaną ARPANET, łączącą UCLA i Uniwersytet Stanforda. Obecnie korzystają z niego ponad dwa miliardy ludzi na całym świecie. Codziennie kupowanych jest milion komputerów PC. Każdego dnia oglądamy 8,6 miliarda stron na Facebooku, 2 miliardy filmików na YouTube i umieszczamy 146 milionów wpisów na Twitterze. Wszystko to poprzez 5 miliardów urządzeń połączonych z siecią. I może wydawać się, że internet już jest ogromny, to jednak w najbliższych latach stanie się kilkukrotnie większy.
Firma Intel przewiduje, że do 2020 r. 4 miliardy ludzi będą łączyć się z internetem przy pomocy 31 miliardów urządzeń. W 2010 r. przez internet przewinęło się około 245 eksabajtów danych (1 eksabajt = 1018 bajtów), zaś do roku 2015 liczba ta ma wzrosnąć do 1000 eksabajtów. To mniej więcej tyle, ile zajmuje 250 bilionów cyfrowych fotografii.
Dlaczego ma to być czwarta era? Pierwsza epoka była zdefiniowana komputerami zajmującymi całe pomieszczenia. Te maszyny umożliwiały już tworzenie sieci, przez które naukowcy mogli dzielić się zasobami i uzyskiwali zdalny dostęp do komputerów. Kolejna epoka zdemokratyzowała dostęp do komputerów i internetu. Potem nastąpiła trzecia epoka, w której nastąpił wysyp telefonów komórkowych, smartfonów i innych przenośnych urządzeń o dużej mocy obliczeniowej, dzięki którym z siecią możemy się łączyć zawsze i wszędzie. Czy już jesteśmy na początku czwartej ery nazywanej „internetem przedmiotów”? Tę epokę definiują miliardy inteligentnych urządzeń codziennego użytku łączących się z internetem. Najciekawsze jest to, że użytkownicy praktycznie nie dostrzegają wszechobecnej i ciągłej wymiany danych pomiędzy urządzeniami.