W kodeksie pracy nie ma ograniczeń dotyczących zatrudniania na podstawie umowy o pracę zawieranej między osobami fizycznymi, pozostającym na co dzień w związku małżeńskim lub innej koligacji rodzinnej. Osoby te mogą zawierać takie umowy, a ich relacje na linii pracodawca-pracownik są regulowane przez ogólne przepisy kodeksu pracy.
Stosunek pracy powstanie zawsze, gdy zaistnieją jego charakterystyczne cechy określone w artykule 22 Kodeksu Pracy, czyli m.in. odpłatność, podległość wobec pracodawcy oraz faktyczne świadczenie pracy. Samo podpisanie umowy i odprowadzanie składek bez faktycznego wykonywania pracy może być uznane za pozorny stosunek pracy, którego celem jest np. wyłudzenie świadczeń z ZUS.
Jednakże, gdy praca jest rzeczywiście wykonywana, nie ma powodu, aby umowa o pracę nie była skuteczna. Jedyne ograniczenia w przyjmowaniu do pracy osób bliskich wynikają z pragmatyk służbowych regulujących w szczególny sposób stosunek pracy poszczególnych grup zatrudnionych, np. pracowników samorządowych czy służby cywilnej. Z tego powodu małżonkowie i osoby spokrewnione do drugiego stopnia włącznie lub powinowactwa pierwszego stopnia nie mogą być zatrudnione w jednostkach samorządowych objętych przepisami o pracownikach samorządowych, jeżeli powstałby między nimi stosunek bezpośredniej podległości służbowej.